güne sığamayan..

 

Tam bugünler işte; ev ahalisi olarak kıçımızın tutmadığı,hepimizin hastalık durumları yaşadığı günler. Aksırma tıksırma..burun sıkıntısı.. bir de bizim oğlanda burun namına bir şey yok..garibim tıkanıyor ama nasıl açacak ki o burnu..

 

Hani biliyorum zaman dediğimiz şey çok çabuk geçiyor ama bugünler de başka türlü akıyor be.. çok çabuk.. İnsanı korkutacak kadar hızlı. Güya günler uzadı..Ama bende şarj kalmadı.. bitti.. finitoooo... Halbuki ne güzel oldu havalar. Çiçekler açmaya başladı, bizim pencereye bile kuşlar daha sık gelir oldu. Musti'm her gün kuş bekliyor camda ..Ona da ayrı üzülüyorum zaten; iyice apartman çocuğu oldu yavrum.

 

Halbuki çimenlere yalın ayak basmalı çocuk dediğin. Ayağı yumuşacık topraklarda gezmeli..Çıkıp oynamalı gönlünce..Sonra öğle vakti olup acıkmalı haliyle.. Gelmeli yanıma..ben ona reçelli ekmek hazırlamalıyım.. Alıp ekmeğini eline koşa koşa gitmeli yine arkadaşlarının yanına.. o kadar da az oyuncağı olmalı ki; kıymet vermeli her birine.. Bir tek misketini bile gözünden kaçırmadan, çocuk telaşıyla koruyup saklamalı kendine.

 

Bu hafta uzun güne sığdıramadığım birkaç kısa iş de yapmadım değil. Balkonun üzerinde geçerken gevşek  kıçını tutamayıp sıçortan kuşun kirlettiği battaniyeyi makinenin yıkamasına yardım ettim mesea  :))  Mustim'le dans ettik biraz da. Ha asıl yorgunluğun tavan yaptığı son gün de dün oldu; yeni eve taşınma sebebiyle evimizde dualar okundu üflendi.. Musti de okundu üflendi.. Her şey bir yanda dursun da en çok pırtlanguçuma yarasın bu dualar inşallah. Allah'ım onu kötüden korusun. O mutlu, sağlıklı ve onurlu bir insan olarak upuzun bir hayat yaşasın da başka bir şey istemem Allah'tan..

 

Bu da benim dua için yaptığım ufak kurabiyeler.. Ronin sana da teşekkür; gecenin bir yarısı mutfağı toplamasan bu kurabiyeleri yapamazdım..sağol beybi boysss.