sıcak+musti+sokak=buhran etkisi

İki gün önce Sophie ile pazara gitme gafletinde bulunduk. Benim içimden gelen baskıya o da dayanamadı, çıktık yola. Ah tabii ki pırtlanguç da yanımızda. Uzuuun zamandır gitmeyişim unutturmuş bana pazar yerinin karış kuruş kalabalığını. "bu hafta pazarda  değişik ne vardır acaba? Kızılcık çıkmış mıdır? Vişne kalmış mıdır?"  "haa bir de musti'yi bahane ederek bolca köy domatesi almalı" diye dalarken hulyalara; unutmuşum sıcak kabusunu. Unutmuşum;

sıcak+musti+sokak=buhran etkisi

Buhran haliyetini yaratacak bütün unsurlar olsa da o gün güzel şeyler aldık. Ya çok tuhaflaştım bugünlerde. İnsan hiç küçücük dolmalık biber aldı diye, ufacığın da minişi patlıcan buldu diye, börük çörük de olsa köy domatesi getirdi eve diye mutlu olur mu? Bu normal bir şey mi? Yoksa hayat gerçekten bu kadar basit mi? Mutlu olmak bu kadar kolay mı? Biz mi abartıyoruz bu yaşamı? Her şey en basit haliyle dururken yanıbaşımızda, niye düşüyoruz olmayan şifrelerin peşine?