8 Nisan 2011 Cuma

araba mevzusunu hoş bir yere bağlamış, itiraf ediyorum!

 


Anlamıyorum.. bir çocuk bunca renkle, cafcaflı şeylerle neden ilgilenmez? Onun yerine ben dolduruyorum resim defterini. Boyama kitapları gayet intizamlı bir şekilde bitirildi. Bilin bakalım kim boyadı içlerini? Hele onunla oyuncakçıya girdiğimizde ne renkli şeyler çekiyor canım. Ama o günde hepimizle birer kere de girse oraya hep aynı şeyi alır. Ve yine hep aynı şeyi alır.

Çocuk araba oynuyor. Sadece araba. Her şeyi arabaya dönüştürüyor. Dolmuş şöförlerini bir kesmiş ki; bisikletinin koluna -tıpkı şöförlerin de vitese taktığı gibi- tesbih takıyor. Evde ki elektrik süpürgesini bisikletin önüne getiriyor ki; trafik varmış. Süpürgeyi çektim ki oynasın.. Kırk yaşıma kadar da düşünsem, üç yaşındaki çocuğun aklına gelen benim aklıma gelmezdi;

- Oğlum dur, o süpürgeyi çekeyim de rahat oyna.

- Anneee.. alma..of..yeşil yanmadıi.. yol kapali..kapali

5 yorum:

  1. Unutma canım onlar çocuk onlar dahi,
    Sevgiler..

    YanıtlaSil
  2. :) yeşil yanmadı... musti süper ama yaaaa:)

    YanıtlaSil
  3. sizi çok özlüyoruz :)

    YanıtlaSil
  4. ege de biz de dostluğunuzu çok arıyoruz

    YanıtlaSil
  5. Bizimde herşeyimiz araba, zaman zaman bende endişeleniyorumdum, yönlendirmeye çalıştığım şeylerle zerre ilgilenmiyor, bir kağıt parçasından bile araba yapıyor diye deli oluyordum ama geçiyor, araba baki kalıyor ama yanına yeni şeyler de ekliyor merak etmeyin :)

    YanıtlaSil