12 Ağustos 2010 Perşembe

dikiş bilenler bu fotoğrafa bakmasın



Hayatımda elime iğne ipliği ilk olarak yirmisekiz yaşımda aldım. Yani bir buçuk yıl önce. Ondan evvel tek bir düğmeyi dahi dikemezdim. İnanın abartmıyorum. Annem aslında bilir biraz biraz. Ama çalışan bir hatun olmasından velhasıl ne vakit buldu öğretmeye ne de gerek. Allah'tan hayatımın kadını vardı yanımda da öğrendiğim az buçuk şeyleri de ondan kapmışım. Neyse...

Şimdi elim alışmaya çalışırken iğneye ipliğe; azdan çoktan bir şeyler olsun benim de elimde dedim. İşte tam da şu yukarıda ki aceminin de fenası iğne yastıklarıyla başladım. Aslında Sophie ile bayağı bir şeyler çıkıyor elimizden. Belki yavaş yavaş gelir devamı.

Görüyorum güzel güzel blogları; bazen içim açılıyor,bazen de kıskançlığım artıyor. Niye benim de elimden gelmiyor bu işler diyorum. Gavur bloglar ayrı bir derya deniz. Maaşallah yurdum blogları da gayet iyi bu konuda. Özellikle işlerini iyi takip ettiğim birkaç kişi var ki süperler.

Benim bu acemi işleri çıkarma nedenim ise; bunların gerçekten işe yaramalarını istemem. Hele bir bitsin hepsi. Ya çok güvendiğim bir dernek ya da vakıfa vereceğim; kermeslerinde satabilirler. Ya da kendim bu iş için satıp sonucu teslim edeceğim. Türkiye'da az da olsa çok iyi çalışan birkaç vakıf var. Bunlardan birin de karar kılacağız artık.

4 yorum:

  1. gayet hoş görünüyolar bence :)

    YanıtlaSil
  2. Ellerine saglik cok güzel olmus yaptiklarin, hepsi ayri bi güzel gercekten :) Renkleri ise civil civil bittim cok hos olmuslar..

    YanıtlaSil
  3. Ellerinize sağlık.Çok beğendim:)
    Yurdanur

    YanıtlaSil
  4. Çok güzel olmuşlar çok seviyorum böyle küçük şirin şeyleri.elinize sağlık

    YanıtlaSil