Musti'nin objektifinden

Vallahi büyüyor Musti'm. Dün akşam dışarı çıkmak için hazırlanıyorum; gelmiş yanıma bir de hoş bakarak "annee... nereeııı" demez mi. Yavrum benim dönmüyor daha dili birçok şeye. Ama böyle bile nasıl tatlı. Böyle bile züper boy!

İşte ondandır hep içime atasım var onu. İçimde bir yerde yaşasın istiyorum. Kimse onu incitmesin, o da kimseyi incitmeyi bilmesin. Hiç kirlenmesin, temiz tertemiz kalsın.

Ama büyüyor işte. Artık her şeyi kendi yapmak istiyor. Dolayısıyla döküyor saçıyor, atıyor kırıyor. Bütün bunlar bende yorgunluk+sinir yaratıyor gibi dursa da kendi içimde böbürlenmiyor değilim. Bu benim çocuğum ya, var mı ötesi?

 

not: foto tamamen muşti 'nin objektifindendir efenim...